Hayatın kimi zaman en ağır yükü, özlemdir. Sevdiğimiz birini, güzel bir anıyı ya da artık ulaşamayacağımız bir zamanı içten içe özleriz. Bu derin duygunun harflere döküldüğü en etkileyici ifade biçimlerinden biri ise akrostiş şiirlerdir. Özellikle özlem akrostiş şiirleri, her bir harfin ardına saklanan anlamlarla kalbe dokunur ve içimizde büyüyen hasreti kelimelere dönüştürür.
“Özlem” ismiyle yazılan akrostiş şiirler, yalnızca bir ismi temsil etmekle kalmaz; aynı zamanda duyguların sembolü haline gelir. Her dizesiyle sevdayı, hasreti, bekleyişi ve bazen de çaresizliği anlatır. Bu yazıda sizin için duygularınıza tercüman olacak en özel özlem akrostiş şiirlerini derledik.
Eğer siz de sevdiğinize hislerinizi farklı ve etkileyici bir yolla ifade etmek istiyorsanız, bu şiirler tam size göre! Hem romantik hem de içten gelen mısralarla yazılmış bu eserlerde, özlemin yürekte bıraktığı izleri hissedeceksiniz.
Özlem İsmine akrostiş şiirler
Özlemin düştü yine yüreğimin ortasına,
Zamansız bir hüzünle doldu bütün hatıra.
Lal olmuş geceler fısıldıyor adını,
Esintiler bile getiriyor kokunu anı anı.
Maviler bile sensiz soluyor inan, canımın canı…
Öylesine derin ki içimdeki boşluk,
Zamanda takılı kaldı gülüşün, bir suskunluk.
Laleler açmaz oldu, gözlerin yoksa baharda,
Esirin oldum hayalinle her gece, her sabah da.
Mektuplar yazıyorum sana, sessizliğe…
Ömrümden çaldın gidişinle umutları,
Zifiri yalnızlık sardı dört yanımı.
Lambasız gecelerde aradım seni,
Ellerim boşlukta, kalbim zincirli.
Maziye tutunup sayıklıyorum adını…
Özlem Akrostiş şiirleri
Özledim seni, ama anlatamam kimseye,
Zehir gibi bir eksiklik var içimde.
Lal oldu dilim, dert oldu gidişin,
Esarete düştüm, yokluğunla yenildim.
Mecnun gibi dolanırım seni bulmak için…
Özlem dediğin şey, bir kor gibi içimde,
Zaman geçtikçe büyüyor, yakıyor gizlice.
Limanı oldun kalbimin, gittiğin günden beri,
Ellerimde bir fotoğraf, gözlerimde serin bir peri.
Mutluluk seninle kaldı, ben ise gölgelerde…
Öyle derin ki bekleyişim, hiç bitmiyor,
Zamansız hatıralar gözyaşına karışıyor.
Lal olmuş rüzgarlar bile seni fısıldıyor,
Ellerin yok ama sıcaklığın hâlâ yaşıyor.
Mutlak bir vuslatı düşlüyorum geceyle gündüz arası…
